Για όσους δεν έχουν fb...
Στην Brazzaville, στο ξενοδοχείο που μέναμε, έλαβε χώρα μια εντελώς τυχαία "συνάντηση κορυφής". Πέρα απ'τον Γερμανό με το ΧΤ, συνάντησα και πάλι την Σλοβένα με το ποδήλατο, τον Γάλλο με τη BMW, αλλά κι έναν Ολλανδό με Land Rover που ταξιδεύει παρέα με τον σκύλο του! Όλο το τρελό παρεάκι λοιπόν, βάλαμε πλώρη προς το δεύτερο Κονγκό.
Τρομερές οι ανέσεις και η ασφάλεια που προσφέρουν οι τέσσερις τροχοί, αλλά...εδώ σε θέλω μάστορα! Το φορτηγό αυτό πρέπει να είναι παρατημένο εδώ για βδομάδες. Οι μηχανές ίσα - ίσα που χωράνε να περάσουν, αλλά το αυτοκίνητο ούτε με σφαίρες...
Ο μαχαλάς των ταξιδευτών! Στην πρώτη ιεραποστολή που βρήκαμε στο δρόμο μας, ζητήσαμε (και φυσικά αμέσως πήραμε) την άδεια να στήσουμε τα τσαντίρια μας στην αυλή. Από δω και κάτω, οι ιεραποστολές θα είναι απ'ότι φαίνεται και η πρώτη μας επιλογή για τις διανυκτερεύσεις. Ησυχία αφού συνήθως έχουν εσωτερική αυλή, ασφάλεια, φιλικοί άνθρωποι, ένας κουβάς νερό για κάνα ντουζ, κι αν χτυπήσεις κανένα «τζακ-ποτ» ίσως να'χεις και ρεύμα για καμιά ωρίτσα.
Στο Κεμπέζε, οι "παππούδες" της παρέας ήθελαν λίγες ανέσεις, κι έτσι για να μην τους κακοκαρδίσουμε, μείναμε σε ένα πραγματικά απρόσμενα καλό ξενοδοχείο. Οι νεαρότεροι στήσαμε φυσικά σκηνές στην πίσω αυλή, αφού σαν τρελά μαχήμια που'μαστε, ο κώλος μας πλέον βγάζει σπυριά σε κανονικό στρώμα κρεβατιού!!!
Από Ελλάδα έκανα την ηλιθιότητα να τσιγκουνευτώ 2 φράγκα παραπάνω και ν'αγοράσω έναν καινούριο εφεδρικό συμπλέκτη (έστω ένα καινούργιο σετ δισκάκια), και βασίστηκα στον παλιό 2ο που είχα πεταμένο εδώ και καμία 3ετια στην αποθήκη. Φυσικά και την πάτησα, αφού στην Κινσάσα, έπειτα από μια-δυο δυσκολίες που συνάντησα στο δρόμο, οι δίσκοι άρχισαν ξανά να πατινάρουν! Έτσι, κι ενώ είχα παραγγείλει απ'το scootershop.gr έναν καινούργιο κομπλέ συμπλέκτη για να έχω καβάτζα ως το Λουμπουμπάσι, έμεινα τελικά "ανασφάλιστος". Να'ναι καλά ο Μίκαελ, ο γάλλος γυμναστής (σε σχολείο) που μας φιλοξενεί αυτές τις μέρες σπίτι του, και έχω τουλάχιστον τον χώρο και τον χρόνο να κάνω το απαραίτητο σέρβις!
«Εφιάλτης στο δρόμο με την άμμο!» Ο καταλληλότερος τίτλος για την 1η ουσιαστικά δύσκολη μέρα μας. Ο δρόμος από το Kikwit και μετά αλλάζει δραματικά! Αυτή η πόρνη η άμμος είναι κυριολεκτικά παντού! Μετά από 16 πτώσεις και καμιά 50αρια κολλήματα, πάντα στην πόρνη, μετά από άπειρα καντήλια και γαλλικά, μετά από πολλές οριακές στιγμές και την παρολίγον αποχώρησή μου (είμαι λίγο ευέξαπτο παιδί, τι να κάνουμε), τελικά καταφέραμε να βγάλουμε 100 χιλιόμετρα και να φτάσουμε ως την ιεραποστολή στην Ιντιόφα! Το βράδυ όπως καταλαβαίνετε έγινε ο κακός χαμός, αφού τα δύο μπουκάλια ουίσκι που πάντα κουβαλάω για καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, άδειασαν σε λιγότερο από μία ώρα! Να'ναι καλά τα παιδιά που με βοήθησαν! Όχι με τα μπουκάλια, αλλά με το σπρώξιμο!!!
Το «Κινσάσα-Λουμπουμπάσι» άρχισε δυνατά! Ευτυχώς δεν θα το επιχειρήσω μόνος, αλλά παρέα με τον Φράνσις (μέση), τον Γάλλο με τη BMW GS800, και τον Στίβεν (δεξιά), τον Γερμανό με το Yamaha XT125. Για να πέφτουν τα στοιχήματα. Ποιος λέτε να φτάσει πρώτος;;;
«Πλάκα με κάνεις τώρα, ε;;; Βροχή;;; Ρε βροχή;;;» αυτό φώναζα συνέχεια την δεύτερη μέρα! Τελικά 10 χιλιόμετρα "καταφέραμε" να κάνουμε, ως το επόμενο χωριό, εγώ τελευταίος αφού είχα μουλαρώσει και δεν κουνιόμουν αν δεν σταματούσε η βροχή (παιδικά τραύματα απ'τα λασπόλουτρα στο προηγούμενο Κονγκό)!
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω...
Γέρον Βεσπίσιος ο Λαμπρεττοφόρος
Ευλόγησον!